De Australische professor J. Munro vatte in 2013 bestaand onderzoek samen over de werking van de hersenen van hoogbegaafde kinderen en volwassenen. Eén van zijn conclusies is dat de afwijkende organisatie van hersennetwerken ervoor zorgt dat begaafde leerlingen niet beter zijn dan andere leerlingen in het toepassen van een aangeleerde theorie maar dat zij in staat zijn (in tegenstelling tot andere leerlingen) om een eigen intuïtieve theorie te ontwikkelen met hetgeen ze leren. De 'output' is daarom niet de snelle foutloze reproductie van kennis die meetbaar is aan de hand van toetsresultaten maar een eigen creatie waarin het geleerde wordt gecombineerd met bestaande kennis die door het begaafde kind wordt gelinkt om persoonlijke en intuïtieve motieven.
Munro noemt dit het 'expert + knowing' model. Munro toont aan waarom stapsgewijs onderwijs niet werkt bij begaafde leerlingen.